Nanoindentación

As inmensas aplicacións de recubrimentos en compoñentes e dispositivos miniaturizados, xunto coas necesidades de determinar as propiedades elásticas e plásticas dos materiais na escala nanométrica levaron a un crecente desenvolvemento das tecnoloxías baseadas na nanoindentación. Esta tecnoloxía gaña cada día máis seguidores, especialmente especialistas no estudo de materiais, tanto nos ámbitos académico como industrial e todos aqueles relacionados coa caracterización mecánica de materiais e dispositivos en pequenos volumes.

A nanoindentación é un ensaio de dureza levado a cabo á escala de lonxitudes nanométricas. Os métodos convencionais para obter o valor de dureza dun material están baseados na medición óptica do rastro residual que permanece na mostra despois de aplicar unha carga normal nel. Dita carga aplícase mediante un indentador de diamante cunha xeometría piramidal (Vickers ou Knoop). O valor de dureza para devandito material calcúlase dividindo a carga aplicada pola área da pegada residual.

Unha medición de indentación faise nanoindentación cando o tamaño da traza residual é demasiado pequeno para ser resolto con precisión mediante microscopía de luz. Isto adoita ocorrer en medidas de dureza de capas delgadas onde é necesario usar cargas moi baixas (décimas de mN) para evitar a influencia do substrato. A medición da nanoindentación implica un rexistro continuo do desprazamento do indentador (profundidade) e da carga aplicada.